Dag 13 | Coast to Coast

Een zware dag.
Niet op papier: 20 km, weinig heuvels, goed pad.

Ik had niet zo goed geslapen: het was kouder, prachtige volle maan maar helser en dus erg koud.
Weinig wind- nog…

Ik was langzaam met vertrekken maar relaxed, en ging vol goede moed op pad.

Al na 3 km moest ik rusten, en ik merkte dat ik steeds keek hoeveel ik al gedaan had.
Wat, nog maar 5? Hoe dan.

Het was nog steeds prachtig, zon en mooie heidevelden zo ver je kon kijken, maar wat me opbrak was de wind.
Ik merkte als ik even in de luwte liep dat ik ontspande en dus de blijkbaar de rest van de tijd gespannen was.
Half 12: tweede Snickers (meestal rantsoeneer ik 1 per dag, maar het moest)

1 uur: lunch. Zitten in de luwte, lezen, mezelf dwingen om rust te nemen.
12.7 gedaan, pff, het komt goed.
Onvoorstelbaar dat ik dagen heb gehad met 28 km, lachend.

Zo zie je maar, je hebt t allemaal niet onder controle.
Dus, muziek aan, liedteksten opzeggen, hele gesprekken hardop, alles wat nodig was en heel veel eten, praten met de lieve hoenders die nog steeds met tientallen opvlogen, al kwetterend.
Ik ben vlg mij nogal afgevallen: misschien had ik gewoon heel erg honger van al die dagen inspanning. Of dat ik me alleen voelde en mijn gezin miste. Of het was de optelsom.
Of weet je het gewoon niet en moet je de dag doorkomen om een nieuwe dag vers te beginnen.

Toen doemde daar eindelijk the Lion inn op.
De enige pub/inn in de wijde omgeving. En ik had het gehaald.
Nog maar een keer lunchen dan, en straks lekker avondeten. En nog een reepje tussendoor.

En dan nog maar 2 dagen! Ik heb nu al heimwee….