Huldreheimen
Ik hou van wintersport.
Skiën, langlaufen , sneeuwschoenwandelen, rodelen, ik vind het heerlijk.
Je bent de hele dag buiten, deelt iets met iedereen om je heen, en stapt ’s avonds rozig je bedje in om uit te rusten voor nog een dag in de sneeuw.
Ik hou ook van mijn grenzen verleggen. Trekken van hut naar hut in de zomer, heerlijk. Kamperen in de bergen, super.
Maar in de winter? Hoe doe je dat? En hoe is het om dat in een land als Noorwegen te doen?
Dat wilde ik ontdekken….
En dus kwam ik op de site van Henk Filippo een groepsreis naar Huldreheimen tegen, op langlaufski’s van hut naar hut, met bepakking.
Langlaufen was al een tijdje geleden, maar als je een goede conditie hebt en je een oefent, komt dat wel goed.
Dus ging ik naar een langlaufclubje, waar ik een paar maanden 1 keer per week op zondag een cursus deed op een borstelbaan, wat veel moeilijker is dan in de sneeuw..
Ik was door drukte iets minder in shape, maar de reis zag er niet al te moeilijk uit, en ik durfde het wel aan.
Nu had ik wel op tijd verlof aangevraagd bij GTST, dus Maxime was een weekje weg en Marjolein ook:-)
Na een oefenavond in Snow-world Zoetermeer durfde de gids het wel aan met ons groepje en in Februari ging ik op pad…
Eerst een middag in-skiën.
Als je off piste langlauft, gebruik je iets andere ski’s met metalen kanten, die ook iets breder zijn. Maar dit betekent niet echt dat je als ongeoefende langlaufer ook echt controle hebt…. Bij een sneeuwscooterspoor kan je nog wel een beetje remmen, maar daarbuiten…
Off piste tijd was het echter nog niet, en na een lange oefenmiddag, (en enorme spierpijn daarna ) bracht ik de avond in de sauna door, met de dochter van de gids. We werden dikke vriendinnen wentelden ons al gauw bloot door de sneeuw ( ja zo doen ze dat daar…)
Een sneeuwschoenwandeling naar een ijsgrot hoorde ook bij het programma, hilarisch gezicht als je naar beneden kijkt , maar prima te doen.
De volgende dag op pad, voor een tocht van 5 dagen, van hut naar hut.
Het was zo grappig, om de een na de ander uit de bocht te zien vliegen, of door de metersdiepe sneeuw te zien zakken. Ik was niet de enige beginner, maar de gids hield ons goed in de gaten en zorgde dat het veilig bleef.
We hadden allemaal de opdracht gekregen een thermoskan van een liter mee te nemen, die dan bij het hotel gevuld werd met (naar wens) thee, koffie of hete vruchtensap….ok….
Als we pauze hielden was dat vaak gewoon midden in het landschap, waar we snacks aten, en warme thee dronken. Gaan zitten was er niet bij, maar omdat de dagen in de winter niet lang zijn, we kwamen meestal om 3 uur aan bij de hut en konden dan uitgebreid relaxen.
Maar eerst: kachel opstoken , sneeuw scheppen , in een emmer op de kachel zodat er de sneeuw smelt en dan kan je pas koken.
Soms is er een (onverwarmde) wc in de hut maar soms moest je een stukje lopen door de sneeuw! Midden in de nacht!
We sliepen naast elkaar in lagers, speelden klaverjas en toepten.
De dochter van de gids en ik zongen samen soms, ik leerde haar meerstemmige Andrew Sisters klassiekers en we sliepen om 10 uur op zijn laatst…
De volgende dag weer door….
1 keer zijn we teruggekeerd, toen er zo’n harde storm kwam, dat de tocht onverantwoord was.
Ik ben altijd heel blij als een gids dat zegt, want dan weet ik dat ik erop kan vertrouwen dat áls hij of zij zegt dat het kan, dat het dan ook waar is…..
Ik had nog een dag dat ik er helemaal doorheen zat, we hadden moeten wachten op beter weer in de hut, en omdat alleen de gezamenlijke ruimte verwarmd wordt door een houtkachel, wordt het in de slaapkamers behoorlijk koud. Ik dacht lekker een middagdutje te doen en werd nogal stijf wakker.
De volgende dag kon ik niet op of neer en dacht dat ik de dag niet zou halen.
De gids zei echter , dat langlaufen zo’n natuurlijke beweging is , waar alle spieren gebruikt worden, dat je je vanzelf los maakt, en weer fit wordt.
En het was waar: na een dag skien was de rugpijn weg, en ik zat heerlijk aan een warme maaltijd…
Bucket-list winter-trektocht: CHECK!
