Dag 12 | Coast to Coast

Ik heb vandaag de Noordzee gezien!
Ongelooflijk wat dat voor een gevoel is!
Het idee dat je bijna heel Engeland overgestoken bent…
Ik weet t , ik ben echt niet de eerste, niet de snelste en zeker niet de laatste, maar voor mij is het ‘huge’!

De dag begon zoals gisteren, prachtig weer, vlakke agrarische velden, en een makkelijke wandeling langs boerderijen en dorpjes.
Ingleby Cross is een schattig dorpje, met prachtige moestuinen en boomgaarden (ingeklemd tussen snelwegen, maar toch) waar ik na ca 10 km een heerlijke vroege lunch heb genomen in de vorm van een Mexicaanse soep. En heerlijk!!

Door en eindelijk het agrarische land achterlaten en de berg (heuvel) op: draai ik mijn hand niet meer voor om!
Omdat ik niet ging overnachten in Osmotherly zoals ik eerst van plan was geweest, heb ik zelf even de kaart bestudeerd en een alternatieve route bedacht: steiler maar i.p.v. on de berg heen, recht omhoog!

Daarboven keek ik terug naar the vale of Mowbray, en zag in de verte de Pennines van een paar dagen geleden.
Ongelooflijk dat ik mijn derde gebergte/heuvels over ga steken, en het laatste Nationale Park in: the North York Moors.
Ik had gelezen over de ‘grouse’ die hier leven, maar eerst zag ik een heleboel jonge fazanten, die luid kakelend van me af renden, en boven op de heuvel waar het heidelandschap begon, inderdaad de grouse oftewel korhoenders.

Voor ik die laatste in overvloed zag zitten en vliegen, had ik al kunnen genieten van het uitzicht richting Teesside, met de industrie en fabriekspijpen in de verte en daarachter: een helder blauwe zee!

Ik voelde me als een veulen dat de stal ruikt: ik vloog de heuvels over en voelde niets van de alweer 25 km van vandaag, met ca 600 m omhoog.

Aangekomen bij Lordstones, een oase in dit nationale park en de laatste plek voorlopig waar je water kan tappen, besloot ik dat het welletjes was voor vandaag en meldde me om te kamperen.
Dat kon, maar ze gingen wel om 5 uur dicht, dus de avond lekker behaaglijk in de pub zat er dus niet in.
Wel een beetje lang, om vanaf 6 uur of zo al je slaapzak in te gaan, dus hup, met de serveerster in de auto en 2.5 km verderop naar de pub, the Blackwell Ox Inn, waarvan de eigenaars Thai bleken, en ik dus mijn eigen eten liet voor wat t was en een heerlijke curry nam.

En daar zit ik nu te schrijven, en bereid me voor op straks 2.5 km bergop naar mijn warme slaapzak….