Oktober 2018, ongewoon warm.
Net als de zomer die lang mediterraan bleef, is de herfst nog steeds niet Hollands. En als je vriendenclubje dan een weekend organiseert in Zuid Limburg, je tijd hebt en het ‘thuis’ kan, dan ga je!
En het is zo makkelijk, lijstje met spullen erbij, alles nog vers in je hoofd na je laatste avontuur, wat eten inpakken (noedelsoep, couscous, muesli, blikje sardines, zakje tonijn, pindakaas, crackers, noten en chocola: veel calorieën en weinig gewicht…
Rugzak vol, route ernaartoe uitgezocht met ov app, gps file van mogelijke route bekeken en gedownload, en gaan!
Uit de trein nog even naar de VVV Maastricht om een topo kaart te kopen ( 6 euro, waar hebben we t over), ijsje gekocht, op de foto met een fan (hee da’s Fransien!) en dan sta je opeens bij bushalte Mamelis bij Vijlen.
Je kijkt op de kaart, loopt een pad in en bam, daar ben je.
De weg loopt omhoog, de vogels zingen en je bent in de natuur. Geen vliegtuig te horen, de holle weg loopt door de velden en daar is de kerktoren van Vijlen.
Een terras gepakt, Gerardus Triple biertje, en dan het bos in.
Ik wilde perse op de kaart lopen en niet gps, voor de lol en oefening, maar de schemering speelde me parten en ik zag een (droge) beek aan voor een pad.
Bushwackend door (zoek dat woord maar op) klauteren, wegglijden, dóór op een ander pad en net na zonsondergang bij de boerderij waar we met zijn allen afgesproken hebben. 2 uur gelopen, heerlijk!
10 Minuten later staat de tent, matje opgeblazen, slaapzak erbij, en met muts en handschoenen op-en-aan mijn couscous klaargemaakt.
Het is al flink koud dus we gaan nog even de kroeg in, voor wat Limburgse gezelligheid…..
De volgende dag al vroeg op pad, op naar de Epense bossen en het drielandenpunt, (foto: hoogste punt van Nederland 327 meter, wat meteen ongeveer de stijging is die ik gedaan heb die dag, grappig).
Vandaar gingen we door bos, weiland, en schattige dorpjes met namen als Moresnet (ooit een stadstaatje) Kelmis en Hergenrath. Zijn we in Duitsland, België of Frankrijk?
‘s Avonds kampvuur en veel lagen aan, en met een met-warm-water-gevulde drinkflessen als kruik de slaapzak in.
Zondag 12 uur loop ik door Amsterdam, waar iedereen hardlooppakjes aan heeft: Marathon!!!
Dat is dus een micro avontuur: even eruit en weer terug en voor altijd op je netvlies…..
Comments (2)
Heerlijk, genieten van de nazomer….en met een beetje fantasie lijkt het inderdaad op Engeland!!
Erg leuk om te lezen.
Ik wist al wel dat je graag wandelt en
werd vandaag enthousiast toen ik je zag bij Koffietijd!